سروی به بلندای تاريخ
٢٠شهريورماه برابر با سالروز ثبت سرو هرزويل
سروی به بلندای تاريخ
نگار پاكدل :
در دل روستای هرزویل در نزديكي منجیل، سروی از ديار كهن برجاي مانده است. سروي كه به شوند بلنداي خيره كننده‌اش و شمار سال‌هايي كه با تمام سختي‌ها زيسته و هنوز استوار مانده بسيار مورد توجه است. سرو کهنسال هرزویل، با بلنداي 600 متری از سطح دریا كه در 20 شهريور سال 1366 به شماره‌ي ١١٣ از سوی شورای عالی محیط‌زیست به عنوان یک اثر طبیعی ملی ثبت شد.
بلنداي اين سرو 30 متر است و پهناي تنه‌ي آن ٤متر، آن‌چنان كه در روايات گوناگون آمده ديرينگي آن به هزار تا سه هزارسال مي‌رسد. ناصرخسرو قبادیانى نيز در سفرنامه‌ي خود از این درخت زیبا و کهنسال ياد كرده است.
در فرهنگ ايران باستان سرو نشان اهورا مزدا و زندگي پس از مرگ است. دکتر ابریشمی در مقاله‌ي سرو در فرهنگ ایرانی می‌نویسد: «در باور پیروان آیین مهر، سرو درختی است که ویژه‌‌ي خورشید و زایش مهر است. درختی که همیشه سبز است، از این روی سرو نماد مهر تابان و زندگی‌بخش و نشانه‌س نامیرایی و آزادگی و پایداری در برابر نیروهای مرگ‌آور بوده است.»
در چشمه‌هاي(:منابع) کهن ایرانی، به عمر دراز سرو، جاودانگی و آزادگی آن اشاره شده است. در ادبیات فارسی نيز سرو نماد آزادی و آزادگی به شمار آمده است.
«برهان قاطع» درباره‌ي شايستگي سرو آورده: «هر درختی را کمال و زوالی هست، چنان که گاهی پربرگ و تازه است و گاهی پژمرده و بی‌برگ، سرو را هیچ‌یک از اینها نیست. همه وقت سبز و تازه است.»
«فرهاد‌میرزا‌معتمدالدوله»
سروی به بلندای تاريخ
نگار پاكدل :
در دل روستای هرزویل در نزديكي منجیل، سروی از ديار كهن برجاي مانده است. سروي كه به شوند بلنداي خيره كننده‌اش و شمار سال‌هايي كه با تمام سختي‌ها زيسته و هنوز استوار مانده بسيار مورد توجه است. سرو کهنسال هرزویل، با بلنداي 600 متری از سطح دریا كه در 20 شهريور سال 1366 به شماره‌ي ١١٣ از سوی شورای عالی محیط‌زیست به عنوان یک اثر طبیعی ملی ثبت شد.
بلنداي اين سرو 30 متر است و پهناي تنه‌ي آن ٤متر، آن‌چنان كه در روايات گوناگون آمده ديرينگي آن به هزار تا سه هزارسال مي‌رسد. ناصرخسرو قبادیانى نيز در سفرنامه‌ي خود از این درخت زیبا و کهنسال ياد كرده است.
در فرهنگ ايران باستان سرو نشان اهورا مزدا و زندگي پس از مرگ است. دکتر ابریشمی در مقاله‌ي سرو در فرهنگ ایرانی می‌نویسد: «در باور پیروان آیین مهر، سرو درختی است که ویژه‌‌ي خورشید و زایش مهر است. درختی که همیشه سبز است، از این روی سرو نماد مهر تابان و زندگی‌بخش و نشانه‌س نامیرایی و آزادگی و پایداری در برابر نیروهای مرگ‌آور بوده است.»
در چشمه‌هاي(:منابع) کهن ایرانی، به عمر دراز سرو، جاودانگی و آزادگی آن اشاره شده است. در ادبیات فارسی نيز سرو نماد آزادی و آزادگی به شمار آمده است.
«برهان قاطع» درباره‌ي شايستگي سرو آورده: «هر درختی را کمال و زوالی هست، چنان که گاهی پربرگ و تازه است و گاهی پژمرده و بی‌برگ، سرو را هیچ‌یک از اینها نیست. همه وقت سبز و تازه است.»
«فرهاد‌میرزا‌معتمدالدوله»
